Свята Успення Найсвятой Багародзіцы належыць да пераліку 12 найбольшых свят царкоўнага года. Усе Цэ…
З апакрыфаў вядома, што за тры дні да смерці Марыі з’явіўся арханёл Гаўрыіл і абвясціў аб блізкім пераходзе яе да вечнасці.
Згодна з царкоўнай традыцыяй, у гэты дзень апосталы пакінулі месцы свайго прапаведавання і цудоўным чынам сабраліся ў Ерусаліме, каб развітацца з Багародзіцай і пахаваць яе цела. Знаходзячыся вакол яе ложа, яны былі аслеплены яркім святлом, у якім з’явіўся сам Хрыстос у асяроддзі анёлаў і арханёлаў. У гэты момант чыстая душа Дзевы Марыі без пакуты, нібы ў сне, адышла да Госпада. Іканаграфічная традыцыя свята апавядае, што Багародзіца аддала сваю чыстую душу ў рукі свайго Сына і Госпада Ісуса Хрыста, а ў гэты час з нябёсаў луналі гукі анёльскіх хораў.
Цела Найсвяцейшай Багародзіцы апосталы перанеслі ў Гефсіманію, дзе была грабніца яе бацькоў і мужа. У дарозе да магілы працэсію апосталаў суправаджала цудоўная светлая хмара і сонм анёлаў.
Царкоўная традыцыя апавядае, што апостал Тамаш, які прыбыў са спазненнем, засмуціўся, што не змог быць каля Багародзіцы ў апошнія хвіліны яе зямнога жыцця. Каб ён мог развітацца з яе целам, апосталы адкацілі надмагільны камень. Але на здзіўленне ўсіх ўнутры былі толькі рызы Дзевы Марыі. Яе цела, як і душа, было ўзята Госпадам на Неба (у лацінскай традыцыі гэтае свята адсюль носіць назву Унебаўзяцця Найсвяцейшай Дзевы Марыі).