By Belkorpus Чаго ты баішся, Ірад, калі чуеш, што нарадзіўся Валадар? Ён прыйшоў не адхіліць цябе ад улады, але перамагчы д’ябла. Але ты, не разумеючы гэтага, хвалюешся і шалееш. Каб забіць толькі таго, каго шукаеш, ты становішся жорсткім забойцам многіх дзяцей.
Цябе не стрымлівае ні галашэнне любячых маці, ні айцоў, што аплакваюць смерць дзяцей, ні енкі і плач Немаўлят. Страх, які забівае цябе ў сэрцы, падштурхоўвае цябе забіваць дзяцей. Ты думаеш, што калі споўніш задуманае, то зможаш доўга жыць, хоць імкнешся забіць само Жыццё.
Але Ён, крыніца ласкі, такі маленькі і такі вялікі, ляжыць у яслях і пагражае твайму трону. Хоць ты не ведаеш, але Ён здзяйсняе праз цябе свае планы і вызваляе душы з няволі д’ябла. Ён прымае дзяцей ворага ў лік усыноўленых дзяцей.
Немаўляты несвядома гінуць за Хрыста, бацькі аплакваюць смерць мучанікаў. А Хрыстос робіць сваімі красамоўнымі сведкамі тых, хто яшчэ не гаворыць. Вось як валадарыць Той, Хто прыйшоў так валадарыць. Вось ужо вызваляе Вызваліцель, і дае збаўленне Збаўца.
Але ты, Ірад, не ведаючы гэтага, хвалюешся і шалееш. У той час, як лютуеш супраць Немаўляці, ты ўжо несвядома аддаеш Яму пашану.
О вялікі дар ласкі! За якія ж заслугі Немаўлятам наканавана такая перамога? Яны яшчэ не гавораць, але вызнаюць Хрыста. Яны яшчэ не могуць падняцца на бітву, а ўжо атрымліваюць вянок перамогі.
Св. Кводвультдэус