By Belkorpus 
Калі доўга знаходзішся на пазіцыях, звычайныя бытавыя рэчы становяцца з шэрагу фантастыкі: выспацца, паесці гарачую ежу, схадзіць у душ.
На другі тыдзень сядзення ў акопах мы з Брэстам сталі падобныя да шахцёраў, якія літаральна зараз выйшлі з пад зямлі. Дачакацца ратацыі ў такім выглядзе проста ўжо было немагчыма. Знайшлі па карце рэчку. Яна была недалёка ад нашых пазіцыяў. Вырашылі пайсці выкупацца.
Толькі мы выйшлі са сваіх пазіцый – пачаўся абстрэл. Вырашылі пацерпім.
На наступны дзень, жаданне змыць з сябе ўвесь бруд і пыл узяло верх. Высунуліся да рэчкі зноў.
Падыходзячы да самай рэчкі і ўжо прадчуваючы, як у яе акунемся, мы заўважылі два сілуэты якія ідуць паралельна з намі. Мы адразу нават не падумалі, што гэта не нашыя. Вось так сярод белага дня разгульваць вакол нашых пазіцый могуць толькі ідыёты. Але як мы ведаем оркі розумам не адрозніваюцца.
Заўважыўшы нас, яны адразу ж упалі на зямлю.
Брэст аддаў загад: «Ідзем браць!». Перадалі інфармацыю сумежнікам і пайшлі. Раптам адзін падняў галаву і спытаў: «Вы хто?». Брэст крыкнуў: «Слава Украіне!». У наш бок адкрылі агонь.
На іх абрынуўся шквальны агонь у адказ. Шанцаў выжыць у іх не было.
Калі чэргі заціхлі мы пачулі: «Здаюся!».
У выніку адзін сустрэўся з Кабзонам, другому мы аказалі дапамогу, наклалі на раненні свае! турнікеты, здалі сумежнікам.
Такога рэзкага пераабування я ў сваім жыцці яшчэ не бачыў. Мы тут жа пачулі што рускае войска лайно, як і ўсё камандаванне. Мы то з гэтым і так згодны, але злавала, што выкупацца так і не атрымалася.
Трэці дзень нашых спроб выкупацца сарвала варожая артылерыя.
Але ваяры Палка Каліноўскага хлопцы мэтанакіраваныя!
На чацвёрты дзень мы цвёрда вырашылі дайсці на гэтую праклятую рэчку. Дайшлі.
Рэчка была забалочаная. Выкупацца ў ёй азначала стаць бруднымі яшчэ больш…
Навошта я гэта? У мірны час шануйце простыя бытавыя радасці.
#дзённік_каліноўца