By Belkorpus 
Ваяр і Воскар стрэлілі з сапага па цэлі, якую перадаў Марпех.
Я сядзеў за ствалом тоўстага дрэва на адлегласьці метраў 20 ад сапага. Чаму 20 метраў? Рабіў гэта з трох прычын: 1. Не кучкавацца (каб у выпадку прылёта пашкодзіла меншую колькасьць з нас). 2. Я не карыстаўся тактычнымі навушнікамі калі карэгаваў сапог (з-за нязручнасьці. Трымаў іх толькі на выпадак, калі б прыйшлося націскаць кнопку пуска самому). 3. Адлегласьць у 20 метраў дазваляла захоўваць галасавую сувязь з наводчыкам сапага і карэгаваць агонь “ужывую” без рацыі.
– Сярога! Узровень 30-0, – пачаў я перадаваць Ваяру наводку прыцэла, атрымаўшы па рацыі ад Марпеха карэгоўку нашага агню.
– Можешь дать координаты, куда вы стреляете? – запытаў у гэты час Кос у Воскара, які сёння выконваў ролю зараджаючага.
– У Куся падыйдзі спытайся, – адказаў яму Воскар.
Каардынаты ведаў толькі я.
– 30-0. Есть! – адказаў Ваяр, выставіўшы ўзровень.
– 59-70 кут! – працягнуў я даваць наводку.
– 59-70, – паўтарыў Ваяр, падводзячыся.
– Так, падводзься.
Недзе разарваўся снарад. Далека ад нас.
Воскар рыхтаваў чарговага “кабанчыка”, прымацоўваючы да яго порах. Хтосьці з БПЛА-шнікаў (магчыма, Янка*) сядзеў побач з ім на драўлянай скрыні ад снарадаў і з цікавасьцю сачыў за працай нашага разліка.
Воскар дастаў з завадскога пакета зяленую пластмасавую колбу з порахам, каб патрыхтаваць наступнага кабанчыка, але недалёка ад нас – паміж пазіцыяй і пікапам разарваўся расейскі снарад.
Янка* – беларускамоўны хлопец, які загіне вечарам 24 ліпеня 2023 года падчас адпачынку на пляжы ў Канстанцінаўцы ад прылёта расейскага касетнага снарада РСЗО “Смерч”. Разам з ім расейскімі акупантамі будуць забіты двое дзяцей і 6 чалавек паранена. https://t.me/uniannet/106074.
Я сядзеў за ствалом тоўстага дрэва на адлегласьці метраў 20 ад сапага. Чаму 20 метраў? Рабіў гэта з трох прычын: 1. Не кучкавацца (каб у выпадку прылёта пашкодзіла меншую колькасьць з нас). 2. Я не карыстаўся тактычнымі навушнікамі калі карэгаваў сапог (з-за нязручнасьці. Трымаў іх толькі на выпадак, калі б прыйшлося націскаць кнопку пуска самому). 3. Адлегласьць у 20 метраў дазваляла захоўваць галасавую сувязь з наводчыкам сапага і карэгаваць агонь “ужывую” без рацыі.
– Сярога! Узровень 30-0, – пачаў я перадаваць Ваяру наводку прыцэла, атрымаўшы па рацыі ад Марпеха карэгоўку нашага агню.
– Можешь дать координаты, куда вы стреляете? – запытаў у гэты час Кос у Воскара, які сёння выконваў ролю зараджаючага.
– У Куся падыйдзі спытайся, – адказаў яму Воскар.
Каардынаты ведаў толькі я.
– 30-0. Есть! – адказаў Ваяр, выставіўшы ўзровень.
– 59-70 кут! – працягнуў я даваць наводку.
– 59-70, – паўтарыў Ваяр, падводзячыся.
– Так, падводзься.
Недзе разарваўся снарад. Далека ад нас.
Воскар рыхтаваў чарговага “кабанчыка”, прымацоўваючы да яго порах. Хтосьці з БПЛА-шнікаў (магчыма, Янка*) сядзеў побач з ім на драўлянай скрыні ад снарадаў і з цікавасьцю сачыў за працай нашага разліка.
Воскар дастаў з завадскога пакета зяленую пластмасавую колбу з порахам, каб патрыхтаваць наступнага кабанчыка, але недалёка ад нас – паміж пазіцыяй і пікапам разарваўся расейскі снарад.
Янка* – беларускамоўны хлопец, які загіне вечарам 24 ліпеня 2023 года падчас адпачынку на пляжы ў Канстанцінаўцы ад прылёта расейскага касетнага снарада РСЗО “Смерч”. Разам з ім расейскімі акупантамі будуць забіты двое дзяцей і 6 чалавек паранена. https://t.me/uniannet/106074.