СПГ-9. Размовы ля вогнішча (аповед 6) Размова пятая: Сала ў вогнішчы
“Блин! Ааа!… Сало!” – усклікнуў я, калі ветка з маім салам-хлебам абгарэла і проста ляснулася ў чырвонае вуголле. Я пачаў тыкаць абрубкам сваёй абгарэўшай веткі ў вуглі. Хлеб накалоў адразу, але з салам не выходзіла – кончык маёй абгарэўшай веткі быў не дастаткова гостры.
“Дай я, бл*дь, стой!” – пачаў дапамагаць мне Д(жон) і лёгка нашампурыў шматок сала вострым канцом сваёй неабгарэўшай веткі.
“Ааа, клас!” – падзякаў я. Ваяр: “Уголёк смахни” Кусь: “Не, нармальна” Д(жон): “А дзе мой нож дзеўся? Дай, Б(уча), нож” Б(уча): “Трымай!” Кусь: “А куды пакласьці? А на крышку – вось на ту крышку!” Д(жон): “Так сейчас у руки возьмеш”
“Блін, у мяне ўжо асмолак (хлеба)… Не, хлеб нармальна поджарілся” – сказаў я, аглядаючы свой кавалак хлеба на ветцы.
Пасля гэтага мы з задавальненнем і асалодай пачалі есьці кожны сваё смачнае пражаранае на вогнішчы сала з хлебам.
