Усё, заўтра ўжо абавязкова скончу палатно. А то неяк мяне выбіў з плянаў гэты хросны ход і паездка ў Варшаву (па пытаннях выставы). Дарэчы гэта будзе мабыць апошняя частка трыпціху з серыі “Краіна крайніх хат”
Я памятаю, як на барыкадах, свяцілі нам агеньчыкі дамоў – яны то зіхацелі, то крычалі, падтрымлівалі сваім цяплом усіх нас. Але занадта гэта быў кароткі час.