By Belkorpus «Несправядлівасць – гэта звычка ставіцца да законаў з напышлівай пагардай.
Несправядлівасць – гэта пагарда да справядлівых устаноў, грэбаванне законам.
Несправядлівасць – гэта супрацьдзеянне Боскай волі.
Несправядлівасць – дзеянне, накіраванае на перамогу зла, вайны, смуты, няшчасця, царства злога.
Несправядлівасць – гэта апаганьванне святога, несправядлівасць робіць нячыстым перад Богам таго, хто яе стварае.
Несправядлівасць агідная ў вачах Бога, таму што яна зневажае першую з боскіх якасцей – Божую справядлівасць.
Несправядлівасць – маці ўсяго зла, таму што ўсё зло ляжыць ва ўлонні несправядлівасці.
Несправядлівасць — справа душы, якая далучаецца не да Бога, а да злога.
Несправядлівасць – паказчык таго, што ў душы няма сувязі з логікай. І, вядома, несправядлівы чалавек не зможа перамагчы свае страсці і жаданні. Крытэрыем, якім кіруецца несправядлівасць, з’яўляецца асабісты інтарэс, а не бесстароннасць.
Несправядлівасць «апраўляе» тых, хто яе здзяйсняе, і пазбаўляе тых, хто мае на гэта права.
Несправядлівасць напаўняе зямлю рыданнямі і стогнамі пакрыўджаных, і гэтыя рыданні і стогны чутныя ў Небе.
Несправядлівасць, якая не мае ні літасці, ні жалю, ні ў чым не вагаецца. Яно разбівае сэрцы тых, супраць каго накіравана, яно вылівае з іх вачэй фантаны слёз.
Несправядлівасць не шкадуе нікога: ні сірату, ні ўдаву.
Несправядлівасць вызвалілася ад сораму, яна не рэфлексуе, ёй трэба злавацца на ўсіх, яна настойвае на сваім, механічна і бязлітасна даводзіць прынятыя рашэнні да канца. Дыктатура несправядлівасці жорсткая, дзе пануе несправядлівасць, пануе плач і боль.
Несправядлівасць – гэта адмаўленне Бога.
Беззаконне зводзіць на нішто аўтарытэт Яго сілы. Нават выгляд несправядлівасці падобны да жаху, жах ахоплівае тых, хто фіксуе позірк на несправядлівасці.
Несправядлівасць брыдкая і агідная, як вар’яты пякельныя «багіні» са старажытных міфаў. Там, дзе ўзнікае несправядлівасць, знікаюць мір, радасць і шчасце. Калі прыходзіць несправядлівасць, за ёй ідзе бура, калі чутны голас несправядлівасці, за ёй ідзе разбурэнне.
Пасля таго, як несправядлівасць знікла, не засталося нічога цэлага.
Несправядлівасць – гэта злы дэман, які пазбаўляе людзей шчасця».
Афіны, 1905 год