Раннія гады
Язэп Германовіч вучыўся ў школах у Гальшанах і Ашмянах, а ў 1913 г. скончыў каталіцкую семінарыю ў Вільні і быў пасвечаны ў святары.
Праца ў Заходняй Беларусі
У 1921 г. Германовіч стаў членам Таварыства беларускай школы, якое дбала пра адукацыю на беларускай мове ў Заходняй Беларусі, што тады ўваходзіла ў склад Польскай Рэспублікі. Ён прапаведваў на беларускай мове ў царкве Святога Мікалая ў Вільні. У 1924 г. ён далучыўся да Кангрэгацыі марыянаў і пераехаў у Друю, дзе стаў часткай супольнасці беларускіх марыянаў.
Місіянерская дзейнасць і ГУЛАГ
У 1932 г. Германовіч быў адпраўлены ў Харбін, Кітай, дзе займаўся місіянерскай дзейнасцю сярод рускіх эмігрантаў. Ён узначальваў Каталіцкі ліцэй Святога Мікалая, дзе клапаціўся пра рускіх сірот. У 1948 г. быў арыштаваны кітайскімі ўладамі і перададзены савецкаму НКУС. Яго асудзілі да 25 гадоў зняволення ў лагерах, дзе ён таемна праводзіў рэлігійныя службы сярод іншых зняволеных.
Эміграцыя ў Вялікабрытанію
Пасля смерці Сталіна ў 1953 г. Германовіч быў вызвалены і дэпартаваны ў Польшчу, адкуль здолеў пераехаць у Ватыкан, а затым у Лондан. Там ён далучыўся да супольнасці беларускіх каталіцкіх святароў і жыў у Марыянскім доме ў Норт-Фінчлі. Ён выкладаў у Беларускай школе Святога Кірылы Тураўскага і быў галоўным рэдактарам беларускага эмігранцкага каталіцкага часопіса “Божым шляхам”.
Літаратурная дзейнасць
Язэп Германовіч таксама вядомы як паэт і пісьменнік. Ён публікаваў свае творы пад псеўданімам Вінцук Адважны. Сярод яго прац — кнігі для дзяцей, пераклады псальмаў і ўспаміны пра жыццё ў Кітаі, Сібіры і Маскве.
Язэп Германовіч памёр 26 снежня 1978 г. у Лондане і пахаваны на могілках Святога Панкрація і Іслінгтана. Яго ўклад у развіццё беларускай культуры і мовы, а таксама яго мужнасць у часы рэпрэсій застаюцца важнымі часткамі гісторыі Беларусі.