By Belkorpus Мучаніца Сафія і тры ейныя дочкі Вера, Надзея і Любоў засьведчылі Хрыста падчас панаваньня імператара Адрыяна (117-138). Сафія жыла ў Рыме, была ўдавою. Яна ня толькі не пабаялася сама прыняць хрост, але і выхавала ў любові да Ісуса Хрыста сваіх дачок. Веры было 12 гадоў, Надзеі — 10, а Любові — 9 гадоў, калі слых пра іх хрысьціянскую сям’ю дайшоў да імператара Адрыяна, і той загадваў прывесьці маці з дочкамі да яго.
Сафію прымушалі да прынясеньня кадзільнай ахвяры багіне Дыяне. Адмовіўшыся, яна не адступілася ад Хрыста. Тады, выклікаючы па чарзе Веру, Надзею і Любоў, Адрыян пераконваў іх зрачыся хрысьціянства дзеля абяцаных ім зямных радасьцяў. Але дзяўчынкі не зракліся веры, не спалохаліся страшных мук. Тады імператар загадаў жорстка катаваць іх. Церпячы нечуваныя мукі, сьвятыя сёстры заставаліся непахіснымі ў веры. Маці была змушаная глядзець на пакуты сваіх дачок. Яна выявіла незвычайную мужнасьць і ўвесь час пераконвала дзяўчынак вытрываць пакуты ў імя Ісуса Хрыста. Усе тры яе дачкі былі абезгалоўленыя.
Зьдзіўлены такой моцай духу, Адрыян загадаў пакінуць Сафію пры жыцьці. Яна паклала целы дачок у каўчэг і адвезла іх з пашанаю на калясьніцы за горад ды пахавала на высокім месцы, а сама гэтак і засталася сядзець ля іх магілаў. На трэці дзень яна ціха сканала. Яе пахавалі поруч з магіламі яе сьвятых дзяўчынак. Сьвятая Сафія таксама лічыцца мучаніцай, хоць прыняла пакуты за Хрыста ня целам, а сэрцам.