By Belkorpus 
Кожны год у табе нешта памірае, калі з дрэў ападае лісце, а іх голыя галінкі безабаронна хістаюцца на ветры ў халодным зімовым святле. Але ты ведаеш, што вясна абавязкова прыйдзе, гэтак жа як ты ўпэўнены, змёрзлая рака зноў вызваліцца ад лёду. Але калі халодныя дажджы лілі не перастаючы і забівалі вясну, здавалася быццам ні завошта загубленае маладое жыццё. Зрэшты, у тыя дні вясна ў рэшце рэшт заўсёды надыходзіла, але было страшна, што яна магла і не прыйсці.
©Эрнэст Хэмінгуэй «Свята, якое заўсёды з табой»
Дабранач
@mog_drive_chat
©Эрнэст Хэмінгуэй «Свята, якое заўсёды з табой»
Дабранач
@mog_drive_chat