Я сніў, што дождж зацяты перасціх,І промень коса ўпаў на горад мокрыІ заблішчэў на лужынах, на вокна…

Я сніў, што дождж зацяты перасціх,
І промень коса ўпаў на горад мокры
І заблішчэў на лужынах, на вокнах,
На дахах, на асфальце, на лісці.

І там, дзе панавала кагадзе
Здранцвенне, — там завесы зарыпелі,
І горад змрочны зарыпеў ад белі,
Святочных шатаў выбеглых людзей.

І з кожнай вулкі, кожнага двара,
Я чуў іх смех і плакаў сам ад шчасця,
А недзе спеў забыты нараджаўся…
У тую ноч мне сніўся вольны край.

©

Спакойнай ночы, суайчыннікі
@mog_drive_chat