Не віхор калыша лесам,
Не ваўкі заводзяць,
Не разбойнікі талпою
За дабычай ходзяць.
Не ваўкі заводзяць,
Не разбойнікі талпою
За дабычай ходзяць.
На Ўкраіне пан Патоцкі,
Пан з Канёва родам,
З сваёй хеўрай гаспадарыць
Над бедным народам.
Дзе заедзе, банкятуе
Сам ён, яго варта;
Ні старому, ні малому
Не спускае жартаў.
Калі ж дзе ўпадзе у вока
Хараство дзявоча,—
Абняславіць, абнячэсціць,
Бацьку плюне ў вочы.
Стогне змучана Украіна,
К небу шле пракляцце,
Ды Патоцкага збаўляе
Хеўра і багацце.
Да сягоння жыве памяць
Аб злым гэтым дусе
На ўсёй чыста Украіне
І на Беларусі.
Ў сёлах, як клялі дагэтуль,
Так і праклінаюць,
У палацах яго толькі
Міла ўспамінаюць.
Янка Купала “Бандароўна”