By Belkorpus 
Пасля ўсталявання савецкай улады на беларускіх землях пачалася шырокая кампанія перайменаванняў гарадоў, вёсак, вуліц — разам з гістарычнай памяццю. Назвы, што нараджаліся стагоддзямі, замяняліся на ідэалагічна правільныя: у гонар рэвалюцыянераў ці ў стылі «Чырвонаармейская» і «Саўгасная».
Горад Наваградак мог стаць Ленінскам, Наваполацк нарадзіўся з нуля як «пралетарскі горад будучыні», мястэчка з прыгожай назвай “Ігумен” ператварылася ў безсэнсоўнае “Чэрвень”. Савецкая адміністрацыя лічыла, што новая назва пераробіць і саму прастору — выцесніць нацыянальную тоеснасць, надасць «савецкасці».
Гэта была не проста бюракратычная манія — гэта быў інструмент кантролю. Перайменаванне — як выціранне дошкі гісторыі: няма старой назвы — няма і старога сэнсу, каранеў, мінулага. А без мінулага народам лягчэй кіраваць.