By Belkorpus Гэта не прысуд і не акт запалохвання грамадства. Гэта помста. Помста мужным людзям, якіх не здолелі зламаць здзекі, катаванні, невыносныя ўмовы, суд. Мікалай Аўтуховіч 23 дні трымаў сухую галадоўку і спыніў яе, толькі калі яго патрабаванні выканалі. Уладзіміра Гундара збівалі, вадзілі ў суд у адных майтках, забіралі пратэз і мыліцы, але ён спявае і чытае верш падчас прысуду. Помста – адзінае, што засталося ў пачвар супраць такіх людзей.
Уся пацучыная хунта голасам суддзі Максіма Філатава нібыта кажа: “вы не ўбачыце волі ніколі”. Але ж “ніколі” – гэта слова такое, хісткае і ненадзейнае слова, калі датычыцца дыктатуры. Ніколі лукашэнка не прайграе выбары. Ніколі не будзе ў Мінску трохсоттысячных мітынгаў. Ніколі Захад не ўвядзе сапраўдныя санкцыі. Ніколі братэрскі пуцін не будзе шкадаваць грошаў для беларускай дыктатуры. Ніколі Беларусь не уступіць у вайну. І дзе ж зараз вашае “ніколі”, пацукі? Усё яшчэ ніколі не плануеце адказваць за свае злачынствы? Здаецца, гэтае “ніколі” ператвараецца ў “хутка”.
Свабоду Мікалаю Аўтуховічу, Паўлу Саве, Уладзіміру Гундару, Галіне Дзербыш, Вользе Маёравай, Віктару Снягуру, Сяргею Рэзановічу, Любові Рэзановіч, Паўлу Рэзановічу, Ірыне Мельхер, Ірыне Гарачкінай, Антону Мельхеру!
А Максіму Філатаву і ўсім катам – пажыццёвае!
Жыве Беларусь!