Не будзе ні адводу “суддзі”, ні перакладчыка на беларускую мову, ні часу на азнакамленне з матэрыяламі справы, але нават калі правы парушаюцца, важна зафіксаваць гэта. І сапраўдныя прафесіяналы фіксуюць. Фіксуюць відавочнае.
А ў чарзе на “суд” адна жанчына нагадвае азаронку, што ўсё дрэннае ў яго наперадзе. Яна таксама фіксуе відавочнае.
Мы жадаем усім праваабаронцам, і тым, што на волі, і тым, што за кратамі (а ў Марфы Рабковай і Насты Лойка 6 студзеня яшчэ і дні народзінаў, як не пажадаць!), каб іх улюбёная праца перастала быць поўнай рызыкі прыгодай і подзвігам, а стала звычайнай працай. Каб замест вядзення спісу бясконцых злачынстваў можна было проста дапамагаць людзям. Каб дзяржава падтрымлівала іх, а не рабіла ворагамі. І, вядома ж, волі для ўсіх.
А непаважаным таварышам пацукам пажадаем справядлівасці. І беражыце вясноўцаў. Беларусы – людзі мірныя, але калі да вас прыйдзе тое самае “ўсё дрэннае”, мы можам і не ўзгадаць, што на Акрэсціна трэба завезці матрасы для вас. А Алесь Бяляцкі ўзгадае.
Свабоду Алесю Бяляцкаму!
Свабоду Валянціну Стэфановічу!
Свабоду Уладзіміру Лабковічу!
Свабоду Марфе Рабковай!
Свабоду Насце Лойка!
Свабоду праваабаронцам!
Жыве Беларусь!