By Belkorpus 
Юрка Лявонны,
29.07.1908 – 29.10.1937 гг.
Распляскалася
Ў прасторы сонца.
Зелянее стромкая трава.
Ад жыцця не стану я ў старонцы,
Буду ранне шчыра вартаваць.
Будуць песні раўчакамі ліцца –
І не сядзе на суку тым жаль.
Не пахіліць лозаў вецер ніцы,
Не загіне ў просіні мяжа.
Заглядзіцца месяц сівагрывы,
Дол пакрые тонкім серабром.
Пройдзе ноч няскончаным урыўкам,
Каб схавацца ўранні за гарой.
У прасторы –
Ураган сваволіць.
Льецца з клёнаў жоўтае лісцё.
Прывітаю я жыццё і словы,
Як вітае родны брат сясцёр!..
1927
Верш – гімн жыццю, напісаны дзевятнаццацігадовым хлопцам. Яго ўласнае жыццё трагічна абарвалася праз 10 гадоў. Але гэтыя сонечныя бесклапотныя радкі нагадваюць нам: жыццё – найвялікшае багацце і найвялікшая каштоўнасць. Рэжымы і сістэмы, якія дзесяцігоддзямі разбураюць і знішчаюць жыцці, не павінны існаваць.
Вечная памяць!
Жыве Беларусь!
29.07.1908 – 29.10.1937 гг.
Распляскалася
Ў прасторы сонца.
Зелянее стромкая трава.
Ад жыцця не стану я ў старонцы,
Буду ранне шчыра вартаваць.
Будуць песні раўчакамі ліцца –
І не сядзе на суку тым жаль.
Не пахіліць лозаў вецер ніцы,
Не загіне ў просіні мяжа.
Заглядзіцца месяц сівагрывы,
Дол пакрые тонкім серабром.
Пройдзе ноч няскончаным урыўкам,
Каб схавацца ўранні за гарой.
У прасторы –
Ураган сваволіць.
Льецца з клёнаў жоўтае лісцё.
Прывітаю я жыццё і словы,
Як вітае родны брат сясцёр!..
1927
Верш – гімн жыццю, напісаны дзевятнаццацігадовым хлопцам. Яго ўласнае жыццё трагічна абарвалася праз 10 гадоў. Але гэтыя сонечныя бесклапотныя радкі нагадваюць нам: жыццё – найвялікшае багацце і найвялікшая каштоўнасць. Рэжымы і сістэмы, якія дзесяцігоддзямі разбураюць і знішчаюць жыцці, не павінны існаваць.
Вечная памяць!
Жыве Беларусь!