КУТ, ВУГАЛ, РОГ. Не памыляймася па-беларуску!

КУТ унутраны, у пакоі — зь сярэдзіны. (Ёсьць страшная легенда: нібыта ў ім калісьці стаялі дужа крэатыўныя дзеці.) Пярэдні кут у традыцыйнай хаце — пачэснае месца. Таксама кажам — утульны куток, родны кут.

ВУГАЛ звонку, дзе сутыкаюцца два бакі аб’ёмнага прадмету. Вугал дому.

Кут і вугал розныя:
сноўдацца з кута ў кут, але за вугламі абгаворваць (некага).

РОГ ня толькі ў каровы. Гэта і тое самае, што вугал будынку, а рог вуліцы — скрыжаваньне. Сустрэнемся на рагу. Яшчэ: Працёр акуляры ражком насоўкі.

І вершык для дзіцячай азбукі на „Р“:

Рох-рох, рох-рох!
Завярнуў парсюк за рог.
А на гэным на рагу
Прадавалася рагу.
Парсюку ж рагу ня далі,
Бо ня стаў ён у чаргу!
(Сяржук Сокалаў-Воюш)