By Belkorpus Наш Госпад Ісус Хрыстос быў кінуты пад ногі смерці, але Сам растаптаў яе, як топчуць дарогу. Ён паддаўся смерці і прыняў яе добраахвотна, каб яе знішчыць насуперак яе волі. Наш Госпад пайшоў на смерць, несучы крыж, бо смерць гэтага хацела, але Ён закрычаў на крыжы і вывеў мёртвых з адхлані насуперак жаданню смерці.
Смерць забіла Госпада ў Яго чалавечым целе, але той самай зброяй Ён здабыў перамогу над смерцю. Боства ўкрылася ў чалавечай прыродзе і падступіла да смерці; яна ж забіла і сама была забіта. Смерць забіла прыроднае жыццё, але, у сваю чаргу, яе забіла надпрыроднае жыццё.
Паколькі смерць не магла пажэрці Яго без цела, і адхлань не магла паглынуць Яго без цела, Госпад сышоў ва ўлонне Дзевы, каб узятае ад Яе цела прывяло Яго ў адхлань. У прынятым целе Ён спусціўся ў адхлань, раскідаў і зрабаваў сабраныя там скарбы.
Прыйшоў да Евы, маці ўсіх жывых. Яна – вінаграднік, агароджу якога смерць выламала ўласнымі рукамі Евы, каб тая пакаштавала свой плод. Таму Ева, маці ўсіх жывых, стала для ўсіх крыніцай смерці.
Аднак, замест старой вінаграднай лазы, Евы, расквітнела Марыя, у якой пасяліўся Хрыстос – новае жыццё. Смерць шукала пажывы і, як зазвычай, падступілася, не падазраючы нічога. Але ў смяротным плодзе было схавана Жыццё, знішчальнае для смерці. Калі смерць паглынула Яго, не баючыся нічога, яна вызваліла жыццё і разам з ім многіх.
Наколькі ж вялікі гэты Сын цесляра, Які ўзнёс свой крыж над безданню, што паглынае ўсё, і перанёс чалавечы род у дом жыцця. З-за дрэва чалавечы род упаў у самыя нізіны, і дзякуючы дрэву перанёсся ў дом жыцця. На дрэве, да якога прышчапілі церні, прышчапілі і салодкі парастак, якому не можа супрацьстаяць ніякае стварэнне.
Хвала Табе! Ты ўзвёў свой крыж як мост па-над смерцю, каб душы пераходзілі па ім з краіны смерці ў краіну жыцця.
Хвала Табе! Ты апрануў смяротнае людское цела, каб учыніць з яго крыніцу жыцця для ўсіх смяротных.
Ты сапраўды жывеш, бо Твае забойцы абышліся з Тваім жыццём, як земляробы: пасеялі Цябе, як збажыну, у глыбінях, каб Ты ўваскрос адтуль і ўваскрасіў разам з сабою многіх.
Хадземце, прынясём вялікую агульную ахвяру нашай любові, шчыра заспяваем песні і малітвы Таму, Хто прынёс Свой крыж у ахвяру Богу, каб узбагаціць ягонай моцай нас усіх.
Св. Ахрэм Сірын