“Сёньня Дзень памяці двох Уладзімераў Сямёнавічаў – Вялікіх творцаў і выбітных асобаў…

25 ліпеня 1980 г. – пайшоў з жыцьця У.С.Высоцкі.

* * *
Я вам расскажу про то, что будет,
Вам такие приоткрою дали!..
Пусть меня историки осудят
За непонимание спирали.
 
Возвратятся на свои на круги
Ураганы поздно или рано,
И, как сыромятные подпруги,
Льды затянут брюхо океана.
 
Словно наговоры и наветы,
Землю обволакивают вьюги.
Дуют, дуют северные ветры,
Превращаясь в южные на юге.
 
Упадут огромной силы токи
Со стальной коломенской версты,
И высоковольтные потоки
Станут током низкой частоты.
 
И завьются бесом у антенны,
И, пройдя сквозь омы – на реле,
До того ослабнут постепенно,
Что лови их стрелкой на шкале!
 
В скрипе, стуке, скрежете и гуде
Слышно, как клевещут и судачат.
Если плачут северные люди,
Значит, скоро южные заплачут.
 
И тогда не орды чингисханов,
И не сабель звон, не конский топот, –
Миллиарды выпитых стаканов
Эту землю грешную затопят.
(1976 г.)

25 ліпеня 1984 г. – зямны шлях скончыў У.С.Караткевіч.

* * *

Дарогі ўсёй зямлі маёй
Гудуць у стомленых нагах.
Куды табе ісьці за мной
У гэткі невыносны шлях?

Выцьцё здалёк. Бяжыць руя,
І вочы сьвецяцца ваўкоў,
Такіх жа валацуг, як я,
Маіх сяброў, маіх братоў.

І, можа, тыя, што ў мане
Жывуць свой век, п’юць добрых кроў,
Цкаваньне ўладзяць на мяне
Калісьці горш, чым на зьвяроў.

Ўзяць не магу цябе я ў бой,
Аддаць марозу і агню,
Аддзячыць ліхам за любоў,
Нянавісьцю за дабрыню.

Ня плач над лёсамі зьвяроў
І вей не апускай разьбег,
Як крумкачынае пяро
На белы-белы, чысты сьнег.

Дарогі ўсёй зямлі маёй
Гудуць у стомленых нагах.
Куды табе ісьці за мной
У гэткі невыносны шлях.
(1981 г.)”

Адрас: pl. Konstytucji, 6
Сувязь: @robimrazamadmin
Тэлефон: +48 573 202 950

Чакаем у Беларускай прасторы
«Робім разам» / @byrobimrazam